Starożytna mapa Tajwanu pokazuje ewolucje Tajwanu. Ta historyczna mapa Tajwanu pozwoli Ci podróżować w przeszłości i w historii Tajwanu w Azji Wschodniej. Starożytna mapa Tajwanu jest do pobrania w PDF, do druku i za darmo.

Najstarsze artefakty to wyszczerbione narzędzia żwirowe kultury paleolitycznej znalezione w czterech jaskiniach w Changbin, Taitung, datowane na 15 000 do 5 000 lat temu i podobne do współczesnych miejsc w Fujian. Ta sama kultura występuje w miejscach w Eluanbi na południowym krańcu Tajwanu, utrzymując się do 5000 lat temu, jak widać na mapie Ancient Taiwan. Na początku holocenu 10 000 lat temu poziom morza podniósł się, tworząc Cieśninę Tajwańską i odcinając wyspę od kontynentu azjatyckiego. Około 3000 lat p.n.e. gwałtownie pojawiła się neolityczna kultura Dapenkeng (nazwana tak od miejsca w okręgu Taibei), która szybko rozprzestrzeniła się na wybrzeżu wyspy. Ich starożytne miejsca charakteryzują się ceramiką sznurkową, polerowanymi kamiennymi adzami i punktami łupkowymi. Kultura Dapenkeng została zastąpiona przez różne kultury na całej wyspie, w tym kultury Tahu i Yingpu. Żelazo pojawiło się na początku obecnej ery w takich kulturach jak kultura Niaosung. Najwcześniejsze metalowe artefakty były towarami handlowymi, ale już około 400 roku n.e. kute żelazo było produkowane lokalnie przy użyciu kowadeł, technologii prawdopodobnie wprowadzonej z Filipin.

Sporne zapisy ze starożytnych Chin wskazują, że Chińczycy Han mogli wiedzieć o istnieniu głównej wyspy Tajwanu od okresu Trzech Królestw (III wiek, 230 r. n.e.), przypisując przybrzeżnym wyspom w pobliżu nazwy takie jak Wielkie Liuqiu i Mniejsze Liuqiu (etymologicznie, ale być może nie semantycznie, identyczne z japońskim Ryūkyū), choć żadna z tych nazw nie została ostatecznie dopasowana do głównej wyspy Tajwanu. Portugalscy żeglarze, mijając Tajwan w 1544 roku, po raz pierwszy zanotowali w dzienniku okrętowym nazwę wyspy Ilha Formosa, co oznacza "Piękną Wyspę", jak to pokazano na starożytnej mapie Tajwanu. W 1582 roku ocalali z katastrofy portugalskiego statku spędzili dziesięć tygodni walcząc z malarią i aborygenami przed powrotem do Macau na tratwie. Holenderscy kupcy w poszukiwaniu azjatyckiej bazy przybyli na wyspę po raz pierwszy w 1623 roku, aby wykorzystać ją jako bazę dla holenderskiego handlu z Japonią i przybrzeżnymi obszarami Chin. Holenderska Kompania Wschodnioindyjska (VOC) zbudowała Fort Zeelandia na przybrzeżnej wysepce Tayowan (przy współczesnym Tainan).

Holendrzy zbudowali drugi zamek administracyjny na głównej wyspie Tajwanu w 1633 roku i zaczęli gorliwie przekształcać Tajwan w holenderską kolonię. Pierwszą sprawą było ukaranie wiosek, które gwałtownie sprzeciwiały się Holendrom i zjednoczenie aborygenów w wierności VOC. Pierwsza ekspedycja karna była skierowana przeciwko wioskom Baccloan i Mattauw, na północ od Saccam, w pobliżu Tayowan, jak to jest wspomniane na mapie starożytnego Tajwanu. Kampania przeciwko Mattauw była łatwiejsza niż się spodziewano, a plemię poddało się po tym, jak ich wioska została zrównana z ziemią przez ogień. Kampania służyła również jako zagrożenie dla innych wiosek od Tirossen (współczesne Chiayi) do Lonkjiaow (Heng Chun). Atak karny z 1636 r. na wyspę Lamay w odpowiedzi na zabicie rozbitych załóg statków Beverwijck i Złoty Lew zakończył się dziesięć lat później usunięciem z wyspy całej aborygeńskiej populacji liczącej 1100 osób, w tym 327 Lamayanów zabitych w jaskini, uwięzionych tam przez Holendrów i uduszonych w oparach i dymie wpompowanym do jaskini przez Holendrów i sprzymierzonych z nimi aborygenów z Saccam, Soulang i Pangsoya.